City of Swindlers, Pt. 1: Welcome to Milan

City of fashion. City of culture. City of Leonardo da Vinci, Michelangelo and Giorgio Armani. City of marvellous architecture and, above all, haute couture. That's how they're selling Milan, and I have to admit, I can definitely see where it's all coming from. They're not lying. But they're not telling the whole truth, either. How about: city of cons. City of grumpy butts. City that needs a thorough cleaning. City of massive tourist taxes and keeping your hand on your bag at all times. City of WHERE MY MONEY AT. City of sorry dude, it's my turn, wait for yours. A city of swindlers. Look, it's not like it's that horrible a city. We really did have a good time together. But Milan definitely lacks atmosphere, and there are just too many nagging things to truly enjoy the good bits this Italian city has to offer.

Stad van mode. Stad van cultuur. Stad van Leonardo da Vinci, Michelangelo en Giorgio Armani. Stad van spectaculaire architectuur en, bovenal, haute couture. Dat is hoe ze Milaan proberen te verkopen, en ik moet toegeven dat ik wel kan zien hoe ze daarop komen. Ze liegen niet. Maar ze vertellen je ook niet helemaal de waarheid. Wat dacht je van: stad van oplichters. Stad van chagrijnige konten. Stad die nodig een sopje kan gebruiken. Stad van huizenhoge toeristenbelastingen en je hand continu op je tas houden. Stad van WAAR IS MIJN GELD. Stad van zeg, het is mijn beurt, even wachten vriend. Een stad van boefjes. Okay kijk, het is niet alsof het een verschrikkelijke stad is of zo. We hebben het echt wel gezellig gehad. Maar de sfeer is ver te zoeken, en er zijn gewoon veel te veel irritante dingen om echt te kunnen genieten van de goede dingen die deze Italiaanse stad te bieden heeft.

It's a city that costs a lot of money, that's for sure. That mess started even before we had left home. If you're planning on visiting Milan yourself, this bit may contain some useful information for you! My mother had read something about the MilanoCard: a card that gives you free access to all of the public transport in the city for 24, 48 or 72 hours. In the city. That's what it says on the website, but what it doesn't say, is that two of the three airports are viewed as outside of the city. Milan Malpensa Airport, the airport we were flying on with easyJet, turned out to be such an airport. Because we'd be in the city for a little over 48 hours, and because we would really like to get from and to the airport, I bought two 72-hour tickets. It was only when I was figuring out the route to the hotel, that I found that that particular trip was not included. So basically, we only needed a 48-hour ticket. The difference between the prices wasn't particularly large: we're talking 6 euros per person here. But let's be honest, I can find better goals to spend 12 euros on, so I decided to drop MilanoCard a little comment on Facebook. I asked if my order could be changed (it's not like it's a very personal order, after all), and if they could please state clearly on their website that two airports are not included, just to save other tourists from spending too much money on something they can't use. Of course I realized that I had ordered the wrong tickets myself, so up to now, I didn't really have any beef yet. However, their response was simply "No, it's on the website, we don't do refunds. It works like that for other airports too." Well, that pissed me off. I replied that I didn't exactly ask for a refund, I only asked them if they could change the order, and most of all, I asked them to change the website to help other tourists make the right order. And since they brought it up themselves, no, this is not how it works for other airports. Take Schiphol Airport for example: even though it's way outside of the city, it's still included in the I amsterdam City Card. Within no time my Facebook message had been deleted from their page, and I found a message in my mailbox that I should have watched their instruction videos. Mind you, they're in terrible, terrible English, and besides, why should I have to watch a video for a simple note like that? Outstanding service, MilanoCard, really. But what really took the cake? That was the 'card' we picked up at the airport, consisting of a 24-hour ticket and a 48-hour ticket, which came straight from the local transportation office's vending machine. The original prices were printed proudly on the front. Combined worth: 12,75 euros. Ladies and gentlemen, not even the official companies of Milan fear the use of tourist traps. You have been warned. I wonder what the rest of the city has got in store for us?

Een stad die je veel geld kost, dat is het vooral. Die ellende begon al voor vertrek. Als je zelf van plan bent om Milaan te gaan bezoeken, is dit misschien wel even handig om te weten! M'n moeder had namelijk ergens iets gelezen over de MilanoCard: een kaart die je aanschaft voor 24, 48 of 72 uur, waarmee je onbeperkt kan reizen met al het openbaar vervoer in de stad. In de stad. Zo staat het aangegeven op de website, maar wat niet echt duidelijk wordt gemaakt, is dat twee van de drie vliegvelden als buiten de stad worden gezien. Zo ook Milan Malpensa Airport, het vliegveld waar wij met easyJet op vlogen. Omdat we net iets meer dan 48 uur in de stad zouden verblijven, en ook graag van en naar het vliegveld wilden reizen, hebben we twee kaarten aangeschaft van 72 uur. Pas toen ik op zoek ging naar de weg naar het hotel, kwam ik erachter dat die reis dus niet inbegrepen was. We hadden dus eigenlijk maar een kaart van 48 uur nodig. Op zich was dat verschil niet bijster groot: het ging om 6 euro per persoon. Maar aangezien ik 12 euro toch wel beter kan gebruiken, besloot ik een berichtje op hun Facebookpagina te plaatsen met de vraag of mijn bestelling nog omgeboekt kon worden (het gaat tenslotte niet om een op maat gemaakte bestelling) en of ze het alsjeblieft duidelijker op de site konden vermelden, zodat niet nog meer toeristen hier de dupe van zouden worden. Tot zover was het voor mij nog niet zo'n probleem, vooral omdat ik weet dat ik zelf de verkeerde tickets heb geboekt. De reactie die ik er echter op kreeg was botweg "Nee, het staat op de website, we geven geen geld terug. Zo werkt het ook bij andere vliegvelden." Dat irriteerde toch wel. Hierop reageerde ik dat ik niet zozeer om geld terug vroeg maar om een omboeking en vooral of ze hun website aan wilden passen ten behoeve van andere toeristen. En als ze het dan per sé wilden weten, nee, zo gaat het níet bij andere vliegvelden. Zo is Schiphol Airport bijvoorbeeld wel degelijk inbegrepen bij de I amsterdam City Card, ondanks dat het vliegveld ver buiten de stad ligt. Mijn Facebookbericht hebben ze toen voor het gemak maar verwijderd, en in mijn mailbox vond ik een berichtje dat ik hun begeleidende filmpjes maar had moeten kijken. In ontzettend slecht Engels, wel te verstaan. Of niet te verstaan, wat dat betreft. Topservice van de MilanoCard, echt. En de kers op de taart? Dat was de "kaart" die we kregen, een ticket van 24 uur en een ticket van 48 uur, recht uit de machine van de vervoersmaatschappij getrokken. Originele prijzen trots op de voorkant. Opgeteld nog geen 13 euro. Dames en heren, zelfs de officiële instellingen van Milaan deinzen niet terug voor tourist traps. U bent gewaarschuwd. Wat zal de rest van de stad nog in petto hebben?

Okay, so our city trip may have had a bit of a bad start, but no matter! I put my beef on hold for a while and decided to let them have it as soon as we had returned. Once we had arrived at Malpensa we bought, for lack of something better, a return ticket with a certain shuttle bus for 14 euros per person (special offer from easyJet, uh-huh). After about 45 minutes of shaking and stirring in the bus, we found ourselves at the backside of Milan Central Station. While we were looking around to find our wits back, I noticed a pretty intimidating police car in the distance - nice, I didn't have a car like that in my photo collection yet! I had my suspicions about where this was heading, so I secretly took a picture from afar. But as expected, when I subtly tried to inch a bit closer, I was a bit less subtly requested to go and play elsewhere. Alrighty then, I didn't exactly feel like fighting the cops in my first five minutes in town, so we took our loss and headed towards Piazza d'Aosta, the square in front of the station. There we tried to ignore the soldiers with their polished guns, and started watching the giant apple in the middle of the square with a sudden interest. Don't you just feel overwhelmingly welcome in a city like this?

Okay, het was misschien een slecht begin van onze stedentrip, maar dat mocht de pret niet drukken! Ik liet mijn nijd even voor wat het was en besloot daar na de trip wel mee aan de slag te gaan. Eenmaal aangekomen op Malpensa kochten we dan maar voor 14 euro p.p. een retourtje bij één of andere pendelbus (special offer van easyJet, uh-huh) en na zo'n drie kwartier hobbelen bevonden we ons aan de achterzijde van het centraal station van Milaan. Terwijl we wat verdwaasd om ons heen keken, spotte ik in de verte een nogal intimiderende politiewagen. Nice, die had ik nog niet in m'n fotocollectie! Ik vermoedde al waar dit heenging, dus maakte ik stiekempjes van veraf een foto. Vervolgens probeerde ik subtiel iets dichterbij te komen, maar zoals verwacht, werd ik met redelijk dringende gebaren verzocht om elders te gaan spelen. Vooruit, ik had geen zin om in m'n eerste vijf minuten in de stad al ruzie te gaan maken met politie die met het verkeerde been uit bed was gestapt, dus begaven we ons maar naar Piazza d'Aosta, het plein voor het centraal station. Daar lieten we de militairen met hun fraaie mitrailleurs maar even links liggen, waar ze overigens beeldschoon stonden te wezen, en gingen maar gebiologeerd naar de gigantische appel in het midden van het plein staan kijken. Wat voel je je toch welkom in zo'n stad!

By now, our bellies started to tell us more and more desperately that the day was nearing lunchtime. After shaking some rather persistant street vendors off (look here man, I've already got three cameras dangling around my neck, what makes you think I need a selfie stick), we found a place that seemed to have reasonable food for reasonable prices. Mum ordered a tasty tortellini with cream and ham, but I felt a little more... adventurous. I had the gnocchi with tomato and basil. For those of you who don't know me well, I truly, madly, deeply hate tomato and basil, so I have no idea where the hell that came from. Lucky for me, the cook didn't take the addition of basil very seriously, and I ended up having to battle just one leaf. By the way, given that the dish was no more than pasta with boiled-to-mush tomato, it was really quite good! Checking out went supersmooth as well: after the woman in front of the line had finished being pissed in Italian, and the mister who was behind me and was convinced he should definitely check out before me had paid, I finally got the bill. The damage could've been worse, I guess: the pasta was only 1 euro more expensive than the menu outside had promised us, my mother's glass of orange juice was only 5 euros, and they had only charged us 4 euros for the so-called 'cover charge'. Purely out of curiosity I tried to ask what that cover charge may be, and I couldn't have made up the answer myself. After the only English speaking dude in the restaurant had been summoned, he gave me a very detailed explanation of how every restaurant in Italy charges their customers for clean cutlery, the tablecloth and service. "They do it differently in every country. You should see it as tipping", he told me. And so I did.

Onze magen lieten ons weten dat het zo onderhand wel lunchtijd was, dus na wat opdringerige straatverkopers te hebben afgeschud (jongen, ik heb drie camera's om m'n nek hangen, zie ik eruit alsof ik een selfiestick nodig heb), vonden we een tentje dat voor een redelijke prijs redelijk eten leek te hebben. Moeders bestelde een smakelijke tortellini met ham en room, maar ik voelde me vandaag... avontuurlijker. Ik ging voor de gnocchi met tomaat en basilicum. Voor degenen onder jullie die mij nog niet zo goed kennen: ik heb een grove schurfthekel aan zowel tomaat als basilicum, dus ik heb geen idee waar dat vandaan kwam. Gelukkig nam de kok het basilicumgehalte niet zo serieus, en had ik uiteindelijk maar met één blaadje van doen. Trouwens, ondanks dat het geheel dus niets anders was dan pasta in uitgekookte tomaat, was het nog best lekker! Ook het afrekenen ging weer soepeltjes: nadat de mevrouw vooraan in de rij klaar was met bakkeleien op z'n Italiaans, en de meneer achter mij die erop stond dat ie voorrang had op de buitenlander ook betaald had, kreeg ik de rekening gepresenteerd. De schade viel mee: de pasta viel maar een euro duurder uit dan wat er buiten op de menukaart had gestaan, het glaasje jus d'orange was slechts vijf euro, en er was maar vier euro 'cover charge' in rekening gebracht. Puur uit nieuwsgierigheid vroeg ik maar eens wat die cover charge dan wel niet inhield, en het antwoord had ik zelf niet kunnen bedenken. Nadat de enige Engelssprekende meneer in het bedrijf was opgetrommeld, werd mij even tot in detail uitgelegd hoe alle restaurants in Italië het schone bestek, het tafelkleed en de service op deze manier op de rekening zetten. "Zie het als een soort van tip", zei meneer. En dat deed ik dan ook maar.

A first impression of Milan, a full stomach and all our stuff still on our hands: it was time for us to see if we could find our hotel. Armed with our MilanoCard (now that we had it anyway) and a phone with internet connection (yay!), we walked back to the Central Station to get on the metro. Apparently we had to take two metros and a tram, which all seemed easy enough. And to our surprise, it was! From Centrale FS we got on the M2 to Garibaldi, where we transferred on the M5 to Cenisio. From there, all we had to do was get on tram 14 and wait it out. The tram stop was right next to the hotel, but it took us about an hour to get there. Of course, Hotel Arizona was somewhere on the outskirts of the city. A 3-star hotel slap-bang in the center of Milan - that's what Flywise had promised us. Oh, why do we still fall for offers like that? Well, at least the hotel had three stars, although I sort of expect they were given out by someone who was most likely attending AA meetings at the time. Because the stains on the sheets and the hole in the bathtub didn't exactly seem 3-star worthy. The poor buggers couldn't even afford a shower curtain (which resulted in wiping your buttocks with wet TP every morning - but that's a story for another time). Anyway, we're not buying the place, so let's ignore it for now and test the bed for a minute before we go back out to find a supermarket and explore the city. Just a minute...

Een eerste indruk van Milaan, een volle maag, en al onze spullen nog altijd in de hand: het werd tijd om het hotel eens op te sporen. Gewapend met onze MilanoCard (we hadden 'm nu toch) én internet op m'n telefoon (yay!), liepen we terug naar het Centraal Station om daar de metro te pakken. Twee metro's en daarna een tram, dat leek makkelijk genoeg! Gelukkig was het dat voor een keertje ook. Van Centrale FS naar Garibaldi met M2, op Garibaldi een overstap naar Cenisio met M5, en vanaf daar hup, op trammetje 14. Die stopte recht naast het hotel. De reis duurde lang, bijna een uur, want Hotel Arizona lag uiteraard in een verre uithoek van de stad. Een 3-sterrenhotel in het centrum van Milaan - dat is wat ons beloofd werd door Flywise. Waarom stinken we er toch iedere keer weer in? Nou ja, het hotel had in ieder geval drie sterren, al vermoed ik wel dat die gegeven zijn door een recensent met een alcoholprobleem. Hoe ze eraan kwamen met de vlekken op de lakens en het gat in het bad... De stakkers konden niet eens een douchegordijn betalen (wat elke ochtend dus neerkwam op je bips afvegen met 'vochtig' toiletpapier - maar dat is een ander verhaal). Enfin, we kopen het gelukkig niet, dus negeren maar voor die paar dagen. Even het bed testen voor we op zoek gaan naar een supermarkt en de stad weer verder gaan onderzoeken. Even maar...

TO BE CONTINUED ♡

DSC_0001

DSC_0003

DSC_0005

DSC_0006

DSC_0008

DSC_0010

DSC_0012

DSC_0014

DSC_0019

DSC_0024

DSC_0027

DSC_0030

DSC_0031

DSC_0034

DSC_0035

DSC_0036

DSC_0037

DSC_0039

DSC_0047

DSC_0048

DSC_0051

DSC_0052

DSC_0056

DSC_0057

#Milano2017 #Day1