Plus Minsk ✩ Meet Belarus!
- Minsk, Belarus
- Apr 7, 2018
- 10 min read
Weten jullie nog, vroeger op school? Dat ene verlegen kindje in de hoek? Iedereen had er wel één in de klas. Lief, slim, leuk om te zien - maar toch verschrikkelijk onzeker. Sommige pestkoppen in de klas maakten het misschien nog erger door nare roddels over ze te verspreiden. Zonde dacht je toen, want er zit zo veel potentie in. Maar maak je geen zorgen: dat zijn alleen maar laatbloeiers! Dus, mag ik jullie voorstellen aan Belarus (ook wel bekend als Wit-Rusland), het verlegen kindje in het noordoostelijke hoekje van Europa? Ik begin maar vast met de roddels onderuit te halen: het is niet arm. Er is geen oorlog. Het is er écht geen -50. Het is niet eens verschrikkelijk ver weg - je zit er slechts 2,5 uur voor in het vliegtuig. Dus waarom denken mensen in vredesnaam dat het zo'n verschrikkelijk land is om te bezoeken? Ik weet niet zo goed waar al die onzin vandaan komt, maar ik wil je graag van het tegenovergestelde overtuigen. Dus bezoek Belarus: de komende dagen zal ik je laten zien waarom!
Do you remember, when you used to be in school? That one shy kid in the corner? Every class had one, I'm sure. They were sweet, clever, cute - and yet they were terribly unconfident. Some of the other kids may have even fed their unconfidence by spreading nasty rumours about them. Back then you may have thought it was such a waste, because they had so much potential. But hey, you shouldn't worry - these flowers just bloom late! So may I introduce you to Belarus, the shy kid in the northeast corner of Europe? I'll start by debunking the nasty rumours: it's not poor. It's not at war. It's not -50 degrees. It's not even far away - it's only a 2,5 hour flight from Holland. So why do people think it's such a bad place to visit? I don't understand, but I'm set on convincing you that it isn't. Do visit Belarus: I'll show you why in the coming days!
Ondanks dat de drempel om het land te bezoeken niet zo hoog is als hij lijkt, vergt een bezoekje aan Belarus wel wat voorbereiding. Tot voor kort had je er namelijk een echt visum voor nodig; je weet wel, zo eentje waar je heel veel tijd, papierwerk en geld in moet steken. Gelukkig heeft het land in 2017 besloten het grote publiek wat tegemoet te komen en kan je tegenwoordig ook zónder visum het land in. Je moet daarvoor wel aan een paar voorwaarden voldoen:
1. Je bent een officiële inwoner van één van de geselecteerde landen (waaronder Nederland).
2. Je betreedt het land via Minsk International Airport. Andere manieren of airports zijn níet toegestaan.
3. Je draagt een zorgverklaring bij je waaruit blijkt dat je voor minstens 10.000 euro gedekt bent in het buitenland.
4. Je moet kunnen bewijzen dat je over voldoende geld beschikt om je verblijf te kunnen bekostigen.
5. Je hoepelt binnen 5 dagen weer op.
Okay, dat klinkt misschien wat streng, maar het valt echt alles mee! Met een Nederlands paspoort is punt 1 al meteen in de pocket. Punt 2 kan je wel moeilijk over gaan doen, maar na wat gespeur bleek dat er maar één vlucht van Amsterdam naar Belarus ging op onze vertrekdatum, en dan mag jij raden naar welke airport dat was. Niets meer aan doen, dus. Puntje 3 leek wat ingewikkelder, maar bleek bijzonder makkelijk geregeld: één telefoontje naar m'n zorgverzekering, en ze stuurden de verklaring zonder poespas naar me op. De zogenaamde Ruslandverklaring hebben ze namelijk kant en klaar liggen, en met een aanvullende verzekering ben je ruimschoots gedekt. Punt 4 was al helemaal een lachertje: in Wit-Russische termen praten we hier namelijk over zo'n 25 euro per dag, wat uitkomt op een totaal van 125 euro. Als bewijs had ik een screenshotje van m'n lopende rekening gemaakt, maar bij immigratie hebben ze ons er niet eens om gevraagd. Ook geregeld dus! Punt 5 is wel een beetje jammer: het soort-van-visum is maar 5 dagen geldig, dus als je meer dan alleen Minsk wil zien, moet je wellicht toch een écht visum overwegen. In ons geval kwam het echter wel goed uit, want ik had precies 5 dagen vrij van werk. Valt best mee, toch?
Even though the treshold to visit the country may not be as high as it seems, it does take a little preparation. That's because until last year, you actually needed a visum. You know, a proper one, the kind that takes a lot of time, paperwork and money. In 2017 the government decided to make the country of Belarus more attractive to tourism, so nowadays a lot of nationalities are eligible to enter the country without a visum. However, you do need a few things to qualify:
1. You're an official resident of one of the selected countries.
2. You enter the country via Minsk International Airport. Other ways or airports are not allowed.
3. You carry a declaration from your health insurance that says you're insured for at least 10.000 euros when you're abroad.
4. You have to be able to prove you've got enough money to get by during your stay.
5. You have to sod off within 5 days.
Okay, that may sound a little harsh, but it's really not as bad as it seems! Many nationalities are allowed to get the semi-visum, so chances are that you don't need to worry about point 1. You can go ahead and make an issue about point 2, but seeing how there was only one flight available on our date, and it only flies to one certain airport, I'd save myself the effort. Point 3 struck me as complicated, but it turned out to be really easy: I just had to call my insurance and they sent me a declaration straight away. Point 4 only made me laugh: in Belarusian standards, this means you have to have 25 euros a day available. 125 euros in total? I think I'll manage. I made a screenshot of my bank account, but they didn't even ask for it at immigration. Easy-peasy! Point 5 may be a bit of a disappointment. If you want to see more than just Minsk, you may want to consider getting an actual visum. But this time it was actually quite convenient, because I only had 5 days off from work. So, all in all it's not that bad, right?
De voorbereidingen om het land in te mogen zijn dus vrij makkelijk en snel gedaan. Dan rest ons nog het gebruikelijke pakket: de vlucht en het verblijf. Het leuke van zo'n niet-toeristisch land is dat het niet eens zo veel hoeft te kosten. Zoals ik al eerder zei, over de vlucht viel niet zo veel te onderhandelen: de enige optie was om te vliegen met Belavia, de huismaatschappij van Belarus zelf. Dit betrof zowel een vroege heen- als terugvlucht en kostte ons zo'n 220 euro per persoon. Mooie prijs, en Belavia bleek een bijzonder nette maatschappij: ruimbagage van 23 kg is inbegrepen, en tot onze verbazing krijg je op die korte vlucht nog een maaltijd ook! Bovendien verliep alles soepel en vertrokken we keurig op tijd. Prima ervaring! Ook de accomodatie was vlot geregeld: het liefst wilde ik een airBnB, en met onze criteria (verblijf bij een gezin, 2 aparte kamers) was ook hier niet veel keus. Voor nog geen 90 euro hadden we met z'n tweeën een verblijf voor 4 nachten bij een gezin dat geclassificeerd is als Super Host. Het begint er goed uit te zien!
So, the preparations to get into the country are all done. Now all that's left is the usual business - to book a flight and a place to stay. The funny thing about a country that's not exactly on the average tourists' map is that you don't have to spend a fortune on it. Like I said before, the flights going from Amsterdam to Minsk weren't exactly abundant: the only option was to fly with Belavia, Belarus's very own brand. They only offered an early flight, both in- and outbound, and we only had to spend about 220 euros per person on it. That's a pretty good price, and Belavia turned out to be a pretty neat airline: the price included 23 kg hold luggage, and to our surprise we were even offered a meal during our short flight! Everything went smooth and we left right on time. Great experience with this airline! Booking our accommodation went just as smooth: I always prefer to stay at an airBnB, and with our criteria (staying with a hosting family in 2 seperate rooms) we didn't have much of a choice. For not even 90 euros for the two of us, we had a roof above our heads for four nights, with a family classified as Super Host. It's looking better by the minute!
En dan sta je opeens buiten in Wit-Rusland. Het vliegveld ziet er goed uit: klein, maar modern. De terminal zelf vond ik vanuit het vliegtuig al redelijk indrukwekkend ogen. Statig, degelijk. Lekker communistisch alvast, maar zeker niet oud en vervallen! We hadden van onze host Zina doorgekregen dat we bus 1430 naar de stad moesten hebben, maar die zou pas om 17:10 vertrekken. Even een uurtje wachten, dus. We besloten wel alvast de halte op te zoeken - het was namelijk niet héél duidelijk aangegeven - en liepen daarbij nogal wat heen en weer. Dat bleef helaas niet onopgemerkt door een stelletje taxi-ronselaars, en elke keer dat we langsliepen, werden we wéér aangeklampt door dezelfde snorders. Ik kan je niet vertellen hoe vaak dat precies gebeurde, wel dat ik er uiteindelijk redelijk agressief van werd. Hoe dan ook, een kopje koffie en wat scheldwoorden later, was er dan eindelijk de goede 'bus'. Ik zeg 'bus' omdat het eigenlijk niet meer was dan een grote taxi - hij wilde eigenlijk zelfs al wegrijden toen we 'm eindelijk zagen,
omdat ie al vol zat. Gelukkig zag de chauffeur ons nog en was dan ook zo vriendelijk om te stoppen. Hij legde onze bagage achterin en gebaarde dat we in het busje konden gaan zitten. Allemaal leuk en aardig - maar alle stoelen waren al bezet! De enige ruimte die er nog leek te zijn, was het gangpad... beter dan niets, zullen we maar zeggen. En zo hobbelden we naar onze eerste bestemming in Belarus, het metrostation Могилёвская [Mogilevskaya].
And just like that, we're standing outside in Belarus. The airport looked good: small, but modern. The terminal itself already looked quite impressive. Solemn, sturdy. Perhaps a little communist, but certainly not old or derelict! Our host Zina had told us that we needed to catch bus 1430 to the city, but that one wouldn't go until 17:10, so we'd have to wait around for about an hour. During that hour we decided to go and find the stop - it's not like it was clearly marked or anything - and passed the same spot several times. Sadly, that didn't go by unnoticed by some taxi drivers. Every time we went past, the exact same morons jumped us over and over again. I can't exactly tell you how many times it happened, but I can tell you it annoyed me to the point where I started to get a little agressive. Anyway, a cup of coffee and some arguments later, the right 'bus' finally came. I'm saying 'bus' because it really wasn't more than a big taxi - when we finally spotted it, it was actually already leaving because it was full. We were lucky that the driver saw us and stopped anyway. He put our luggage in the back and signalled for us to climb into the van. Very cute and all, but all the seats were already taken! The only space left was in the aisle... Well, it's better than nothing. And that is how we spent the trip to our first destination in Belarus, a metro station called Могилёвская [Mogilevskaya].
Vanaf Могилёвская zouden we nog maar drie haltes met de trolleybus hoeven. Gelukkig had Zina al gezegd dat we alle trolleybussen in een bepaalde richting konden nemen, dus de goede bussen hadden we al makkelijk gevonden - maar hoe kwamen we nu aan een kaartje? We hadden op het vliegveld al wat roebels gepind en van de buschauffeur hadden we gelukkig kleingeld teruggekregen, maar nu moesten we nog uitzoeken hoe we dat uit konden geven. Terwijl we als eersteklas toeristen lekker verdwaasd om ons heen stonden te kijken, stapte er een jonge vrouw op ons af en vroeg voorzichtig in het Engels of ze ons kon helpen. Whoop, iemand die Engels spreekt - ja, graag! De dame liet ons zien dat je gewoon het juiste bedrag (65 капеек [kopek] - 0,27 euro) op een schoteltje bij een kleine opening in een soort hutje moet gooien, en dan krijg je een kaartje. Het was druk, dus terwijl we in de bus stonden, hielp de vrouw ons uitzoeken hoe we vanaf de halte moesten lopen. Ze bleek er zelf in de buurt te wonen, dus ze zette ons zelfs voor de deur af! Een betere hulp hadden we niet kunnen krijgen. We konden het prima vinden met de dame - Xenya, bleek haar naam - dus ze gaf ons haar telefoonnummer en ging op huis aan. Vanaf daar nam Tornike het over, de man van Zina, en onze gastheer. Op deze manier werden we hartelijk ontvangen in Minsk! We waren te moe om terug de straat op te gaan en naar avondeten te zoeken, dus Zina bood ons haar heerlijke zelfgemaakte linzensoep aan. Het was alleen om ons even op de been te houden, zei ze, maar de soep bleek zo voedzaam dat we er ruim voldoende aan hadden. Terwijl we zaten te eten hadden we een interresant gesprek met Tornike, die ons van alles vertelde over de Wit-Russische cultuur en de leukste plekjes om te bezoeken in Minsk. We hebben ontzettend veel zin om het allemaal te gaan zien - maar wel pas morgen!
From Могилёвская we'd only have to go three stops by trolley bus. Luckily Zina had already told us we could take any trolley bus in a certain direction, so we quickly found the right stop - but how did we get our tickets? We had taken some rubels out of the ATM at the airport, and luckily we had gotten some small change from the bus driver, but now we still had to figure out how to spend it. While we were blatantly staring around like first class tourists, a young woman approached us and carefully asked us if we needed help. Whoop, someone who speaks English - don't mind if we do! The lady showed us that we should just drop the right amount (65 капеек [kopek] - 0,27 euro) on a little plate by an opening in a tiny hut, and we'd get a ticket. The bus was quite crowded, so while trying to keep our balance, the woman helped us find out how to get to the apartment from the bus stop. She turned out to live nearby, so she walked us all the way to the front door! We couldn't have gotten better help. We got along famously, so the lady - who turned out to be called Xenya - gave us her phone number and went home. From there Tornike - Zina's husband and our other host - took over. This was quite the warm welcome in Minsk! We were too tired to go back out for food, so Zina offered some of her delicious homemade lentil soup. Just to keep us going for a bit, she said - but it was so nutritious we didn't need anything else. During our meal we had a very interesting conversation with Tornike, who told us all about about Belarusian culture and the best spots to visit in Minsk. We're excited to go and see it all, but it'll have to wait until tomorrow!
TO BE CONTINUED ♡
✩ Like it? Share it! ✩
Comments