Beijing Bye ✩ Hi Shanghai!

Aan alles komt een keer een eind: zo ook aan onze tijd in Beijing. Vanavond stappen we op de trein naar Shanghai! Ondanks dat we ontzettend toffe dingen hebben gedaan hier in Beijing, kijken we er erg naar uit om meer van het land te zien. Beijing is tenslotte maar de hoofdstad, en vaak zie je veel meer van de cultuur als je verder het land in reist. Shanghai lijkt ons een goed begin. We zullen er ongeveer 3 à 4 dagen verblijven alvorens (waarschijnlijk) verder te trekken naar Zhangjiajie, Xi-an, en natuurlijk Pyongyang. Maar eerst gaan we onze laatste uurtjes in Beijing goed besteden!

We vertrokken wat laat uit het hotel omdat het inpakken veel tijd in beslag nam, maar gelukkig hadden we nog leftovers van gisteren, dus konden we tijd besparen door op onze kamer te ontbijten. Vervolgens lieten we onze bagage achter in de lobby en gingen we op weg naar het laatste wat we echt nog wilden doen hier: de Temple of Heaven. De grap is dat die echt recht voor de deur van het hotel ligt, dus daarom hebben we 'm bewaard voor vandaag. Een klein wandelingetje, en voilà! Een 'tempel' hier is blijkbaar niet alleen een tempelgebouw, zoals je zou denken: met 'tempel' bedoelen ze hier in China het hele gebied eromheen. In dit geval was de Tempel van de Goede Oogst het middelpunt, maar het was nog wel een aardig stukje lopen door het omliggende park. Daar vermaakte ik me echter ook prima, want er zaten hier Aziatische blauwe eksters - nooit gedacht dat ik die nog eens in het wild zou kunnen zien! Fantastisch. Ze zijn gerelateerd aan de 'gewone' eksters die wij in Europa kennen (die hier trouwens ook genoeg zitten, hoor) en maken zelfs ongeveer hetzelfde geluid. Ze hebben eenzelfde soort prachtige staart met een íets andere vorm, ze hebben een zwarte streep over hun kopje en de verhouding tussen kop en lichaam ligt iets anders. Maar het grootste verschil is natuurlijk hun kleur - in plaats van zwart met wit zijn ze grijs met lichtblauw. Ik vind ze prachtig! Okay, klaar met fangirlen, terug naar de tempel. Uiteraard moest voor de Tempel van Goede Oogst zelf extra betaald worden, maar wij hadden een combiticket en konden zo doorlopen. De Tempel is een mooi rond en kleurrijk gebouw, maar wel een beetje overdreven groot voor zijn doel; hij werd vroeger, nog voor het boeddhisme en zelfs vóór het taoisme gebruikt door de keizer om eens per jaar te bidden voor een goede oogst. Dat is niet zo onschuldig als het lijkt, kwamen we achter, want er werd nogal wat geofferd. Er was zelfs een Animal Killing Pavilion, om het over het verbranden van kalveren maar niet te hebben... gadver, blij dat ze het niet meer doen. Gelukkig werd er ook gewoon wijn, graan en jade geofferd. Alle offers werden 'bereid' in de Divine Kitchen en dan aan het eind van de ceremonie verbrand. Ieder z'n ding... De Divine Kitchen en Animal Killing Pavilion waren gesloten op maandag (wie had dat gedacht?), dus die konden niet worden bezichtigd. In dat geval liepen we graag door naar de Pavilion of Longevity - dat klonk toch wat positiever - maar ook daar hadden we pech: die werd juist dit jaar gerenoveerd... Jammer, want op de plaatjes zag ie er anders uit dan de rest. Ach, het belangrijkste hadden we in ieder geval gezien!

We hadden nog een paar uurtjes over, dus besloten we nog even langs onze favoriete winkelstraat nog even te bezoeken om het souvenirgehalte wat op te krikken. Voor de tweede maal deze vakantie werd dat mijn doem - door een oneven stoeprandje lag ik weer languit op de grond. Ditmaal kwam mijn knie er wat minder ongeschonden vanaf, en kan ik het voorlopig weer even doen met een mooie oorlogswond. Toen we de winkelstraat eenmaal hadden bereikt, duurde het niet lang voor ik mijn eerste prooi gevonden had: een chic winkeltje waar ze prachtige muurrollen en naamstempels verkochten. Voor de naamstempel ben ik gezwicht - ik ben immers al in het bezit van zowel een Japanse als een Koreaanse variant, dus de Chinese mag zeker niet in mijn collectie ontbreken! Ik koos voor een prachtig jaden beeldje van een geit, mijn Chinese dierenriemteken. Maar toen kwam de echte uitdaging... mijn naam moest natuurlijk vertaald worden in het Chinees. Bij Japans en Koreaans is dat niet moeilijk: het Japans heeft een speciaal schrift voor leenwoorden uit een buitenlandse taal, en het Koreaans werkt gewoon met andere letters, dus daar is ook een prima vertaling van te maken. Maar Chinees werkt natuurlijk met karakters, dus dat wordt een uitdaging. Zeker omdat ze mijn naam nooit hadden gezien. Eerst probeerde de vertalende dame er nog Caroline van te maken, maar daar was ik niet zo van gediend. Noem me zeikerig, maar mijn eigen naam is goed genoeg! Pas toen ik het een beetje Japans uitsprak (Shidakku), viel het kwartje en konden ze er iets mee. Uiteindelijk hebben ze gekozen voor karakters die fonetisch geschreven zouden moeten klinken als xi-da-ke. Daar kon ik wel mee leven! Het briefje werd doorgegeven aan de man die de stempel ging graveren, en hij ging direct ijverig aan de slag. Eerst werd de onderkant geschuurd met iets dat leek op zeep en een ronddraaiend schuurpapiertje. Vervolgens kleurde hij de hele onderkant rood met een viltstift, en ging hij aan de slag met een klein slijptolletje. Na ongeveer een kwartiertje en 300 yuan [37,50 euro - erg duur voor Chinese standaarden, maar je moet 'm eens zien!] was ik de trotste eigenaar van een prachtige jaden naamstempel - de mooiste in m'n collectie! Later in het hotel vroeg ik aan de receptionist of hij het kon lezen. Het zweet brak 'm duidelijk uit - het was namelijk geschreven in de oude karakters, waar eigenlijk alleen nog namen in geschreven worden. Hij kon het nog niet direct lezen, maar probeerde wel van alles op te zoeken. Pas toen ik de uitspraak noemde, keek hij er nog even aandachtig naar en riep "Ah! I'm brilliant!". Toen wist hij de hedendaagse karakters te noemen. De uitspraak klopt dan in ieder geval!

We winkelden nog wat verder en ik maakte onder andere m'n inmiddels verplichte Harry Potter en de Steen der Wijzen in de lokale taal buit. Toen was het alweer tijd om onze koffers op te halen en ons richting het station te begeven - we moesten er niet aan denken om de trein te missen! Gelukkig kwamen we ruim op tijd aan en hadden we nog even een momentje om onze take-out dumplings op te eten. Iets over zevenen werd het tijd om te boarden. Even een stressmomentje: Tom kwam erachter dat er een fout in het paspoortnummer op zijn ticket stond. Als dat niet overeen komt met het originele paspoort, zou dat wel eens een probleem kunnen worden! Gelukkig werd het met de hand gecontroleerd, en viel het niet op. Dat viel alles mee. Ook de trein zelf valt ontzettend mee: we konden alles verwachten van een high-tech trein tot een krakkemikkig oud barrel, en gelukkig neigt het meer naar het laatste. We zitten op dit moment in een nette cabine met twee stapelbedden, en delen de kamer met een vrouw en een man, beiden vreemden van elkaar, en gelukkig relatief jong en rustig. De horrorverhalen van dronken zakenmannen hoeven we ons gelukkig geen zorgen om te maken. Wij gaan zo lekker slapen in een rijdende trein, en zodra we wakker worden, zijn we bijna in Shanghai. Dat gaat helemaal goedkomen! Tot snel ♡

#China2018 #Day5