Pyongyang ✩ The Forbidden Country

Doet jouw Ik van Vandaag ook wel eens iets waar jouw Ik van Morgen van denkt "Moest dat nou, Ik van Gisteren"? Een drankje te veel, een Turkse pizza... je snapt wel wat ik bedoel. Ik doe dat ook wel eens. Zo boekte ik recentelijk nog een tripje naar Noord-Korea. Dat is een stuk minder moeilijk dan het lijkt, dus op het moment dat je doet lijkt het een ont-zet-tend goed idee. Maar als je eenmaal in de rij staat om China te verlaten, begin je je wel even koortsachtig af te vragen of je wel genoeg schone onderbroeken hebt ingepakt...

Maar geen zorgen, alles is goed gegaan, en zo komt het dat we nu naar een uitzending van de militaire parade zitten te kijken in de hotelkamer van het Sosan-hotel, Pyongyang. (De militaire parade wordt nu overigens opgevolgd door een soort van Noord-Koreaanse karaoke met beelden van blije, trots werkende mensen, imposante beelden van het land en uiteraard de grote meneer zelf, begeleid door een nogal nationalistisch, ondertiteld gezang, maar da's een ander verhaal). Onderweg zijn we gelukkig geen moeilijkheden tegengekomen, maar zo was het allemaal al spannend genoeg. Om 08:20 hadden we afgesproken met Ms. Wang, onze contactpersoon, op het station van Dandong. Zij hielp ons onze spullen in een locker te doen (nouja, locker: we mochten het in een magazijn van een supermarktje leggen. Daar we alles in losse plastic tasjes hadden gedaan, werd ons vriendelijk verzocht om er ook maar een grote tas bij te kopen...), en hielp ons vervolgens in de goeie richting om de grens over te gaan. Ze legde nog het een en ander uit, overhandigde ons onze tijdelijke visa, nam de tas met geld in ontvangst (22450 yuan, het voelde bijna als een maffiatransactie) en droeg ons over aan de Chinese toergroep, waar we het eerste gedeelte mee op zouden trekken. Langs de Chinese douane gaan duurde vooral heel lang, maar er werd weinig gecontroleerd. We hadden zelfs een eigen rij: er was een rij voor Chinese Nationals en een "Special Lane". Voel je je dan eens even 'speciaal'! We konden zo de trein in stappen: een oude, onwelriekende dieseltrein met een machinist die bijzonder trots was op z'n toeter. Het was weer een trein met bedden, maar hij was wat minder luxe uitgevoerd dan die naar Shanghai: deze had 3 harde bedden boven elkaar, en geen aparte cabines. Wij mochten plaatsnemen in treinstel 21, plaats 13, het middelste en bovenste bed. Ondanks dat we de taal niet machtig zijn, nemen de Chinezen ons aardig onder hun hoede. So far, so good!

Een spannend moment: de trein vertrok. Binnen korte tijd waren we op de spoorbrug waar we gisteren nog van een afstandje naar hadden zitten kijken. Wat een bizar idee. De Broken Bridge stond propjevol met toeristen die foto's stonden te maken van de trein. Ja, dat zou ik ook doen als ik daar stond. Wat een ontzettend gek gevoel. Slechts 7 minuten reed te trein: toen stonden we stil, op het eerste station in Noord-Korea. We zijn er! Nog niet waar we zijn moeten, natuurlijk, maar we zijn in het land. Op dit station zullen we twee uur stilstaan, zodat de douane alles kan controleren. Ach ja, er is nu toch geen weg meer terug: gewoon doen wat ze zeggen. Verschillende soldaten stappen in en doen een beetje chaotisch hun ding. De een komt paspoorten innemen, de ander komt langs met een lijstje om te vragen welke apparaten je bij je hebt. Ik had een lege telefoon meegenomen zodat ik m'n eigen telefoon achter kon laten in China, maar dat ben ik vergeten, dus moet ik bekennen dat ik twee telefoons bij me heb. "Two!", verzucht de soldaat lacherig. Ik ben blij om te zien dat ze best vriendelijk overkomen en ook nog wel een gevoel voor humor hebben. Een andere soldaat komt langs om m'n spullen te doorzoeken; nadat hij m'n tas op z'n kop heeft gezet doet ie heel hard z'n best om alles netjes terug te doen, wat me werkelijkwaar alles meevalt. Petje af voor deze mensen, want zo netjes zijn ze bij ons in het Westen niet. Wanneer hij m'n koffer opendoet, zie ik dat ik m'n roze knuffelschaap ben vergeten bij de rest van m'n souveniers achter te laten. "Aegyo", giechel ik naar de soldaat (Koreaans voor schattig). Grinnikend legt hij het schaap terug en vervolgt zijn werk. Het valt me alles mee.

Na de twee uur krijgen we onze paspoorten terug, wordt er lunch geserveerd, en beginnen we eindelijk aan onze reis naar Pyongyang. We blijven een tijdje op de klapstoeltjes beneden zitten en verbazen ons over het uitzicht. We zien best veel mensen - vooral om en nabij het spoor, want blijkbaar rijden er niet zo veel treinen - en het landschap ziet er eigenlijk best mooi uit. In de verte zien we bergen, en voor de rest zien we vooral heel veel groen-gele weilanden met verschillende gewassen. Soms zien we dames in mantelpakjes lopen, en soms zien we mannen in overals met ossen op het land werken. Ik weet niet wat ik me voorgesteld had van het land, maar dit is in ieder geval anders. Ik vind het ontzettend jammer, maar er was ons opgedragen géén foto's vanuit de trein te nemen - voor onze veiligheid houden we ons daar maar aan, maar het gaat ons aan het hart...

Hoe spannend het allemaal ook is, het slaaptekort van vannacht en alle spanning eist toch zijn tol, en we besluiten maar gewoon net als alle anderen in bed te gaan liggen. Zo gaat de tijd gelukkig wel snel, en rond 17:30 arriveren we dan eindeljk in Pyongyang. Vanuit de trein ziet het eruit als een gewone stad, behalve dan dat er overal al portretten van de belangrijke heerschappen te zien zijn, en er een enorm pyramidevormig gebouw in het centrum staat. Nadat de trein tot stilstand is gekomen stappen we uit, en worden vrijwel meteen benaderd door twee Koreaanse vrouwen: onze gidsen voor deze week. Eén daarvan is prachtig gekleed in traditionele stijl (de naam die ik ervoor gebruik is de naam uit het zuiden, maar ik ben de juiste naam vergeten!). Ze loodsen ons gauw een busje in en tijdens de rit maken we wat kennis. Best makkelijk eigenlijk, als je niet voor jezelf hoeft te denken. Onderweg vertellen onze gidsen Ms. Yang en Ms. Ri dat het normale hotel volgeboekt is vanwege de vele buitenlandse delegaties op het moment, dus dat we alleen vannacht in een ander hotel verblijven. Zodra we aankomen wordt onze bagage meteen op een karretje gelegd: ziet er niet slecht uit! We mogen eerst even een half uurtje bijkomen op onze kamer voordat we terug in de lobby worden verwacht voor het avondeten. Een meneer loopt met ons mee om onze bagage naar boven te brengen: we zitten namelijk op de 15e verdieping. Wow. Het hotel doet bijzonder chic aan, een stuk chiquer dan dat we inmiddels gewend zijn.

Ook het avondeten is niet mis: Ms. Yang brengt ons naar het restaurant, waarna ze er zelf weer vandoor gaat en ons in de handen van het restaurantpersoneel achterlaat. We worden flink verwend met een tafel vol chique, maar wel Westerse hapjes. Een salade wordt voor onze neus klaargemaakt en op onze borden gelegd, en daarna worden één voor één bordjes met lekkernijen gebracht. Koude friet, een stukje gebakken witvis, iets waarvan we vermoeden dat het een eendenbout is, komkommer in zuur, gebakken rijst, gevulde omelet... Helaas wisten we allebei niet zo goed waar we het laten moesten, maar chic was het zeker wel!

Na het eten werden we terugverwacht in de lobby om het reisplan te bespreken. Volgens mij blijft alles redelijk hetzelfde: we beginnen morgen bij Mt. Myohyang, en vertrekken daarvoor om half 8 ´s ochtends. Voor die tijd moeten we dus al ontbeten hebben, dus dat wordt een vroeg wekkertje! Alleen onze reis naar Kaesong zal verkort worden in verband met overstromingen: helaas zullen we daardoor onder andere een bijzondere tempel en mooie watervallen niet kunnen zien. Deze activiteiten zullen door andere dingen worden vervangen. We zien het wel. Wel kregen we nog de optie tot extra activiteiten die we zelf zouden moeten betalen: een dolfinarium, een pretpark en een circus. Het dolfinarium zou mogelijk morgen moeten kunnen, het pretpark kunnen we het best op zondag bezoeken, maar van het circus zeiden onze gidsen eigenlijk dat we daar een te strak schema voor hebben. Bovendien zouden ze me (ik geloof morgen, maar pin me er niet op vast) helpen om m'n traditionele jurk te kopen. We gaan het allemaal zien!

Spannend, spannend. Jullie zijn waarschijnlijk benieuwd, maar wij nog veel meer! Welterusten allemaal, ook al lezen jullie dit pas volgende week. <3

#DPRK2018 #Day1